اگر پايه و اساس ارزشهامون رو تاييد ديگران قرار بديم ، هيچ كنترلي روش نداريم و در واقع خودمون رو به اونها سپرديم .
يك روز حالشون خوبه و ما رو تاييد مي كنند و ما هم حالمون خوب ميشه !
يك روز ديگه حوصله ندارن و بهمون بي توجه هستند حالمون بد ميشه !
يه روز هم ممكنه بهمون حسودي كنن و بزنن داغونمون كنن !
در واقع نخ زندگيمون رو داديم دستشون كه به هر طرف مي خوان بچر خونن


به هر حال ما انسانيم و يك سري ضعف ها و يك سري توانايي ها داريم و با همه ي اينها ارزشمنديم .
حالا هر چقدر به ويژگي هاي انساني نزديك تر بشيم و اخلاقي تر عمل كنيم و از توانمندي هامون بهره ببريم و با پذيرفتن ضعف هامون در جهت رفعشون بر بيايم مسلما انسان با ارزش تري هستيم .